Nieuws Archieven - Pagina 5 van 17

Burnout, burn out, opbranden en chronische stress

Burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting. Hoe behandelt osteopathie klachten van burnout, burn out, opbranden, Burnout, burn out, opbranden en chronische stress chronische stress en uitputting? Veel mensen hebben het gevoel de hele tijd opgejaagd te zijn, er zijn verschrikkelijk veel stresserende prikkels in onze huidige maatschappij. Maar niet iedereen krijgt een burnout, burn out. Waarom krijgt de één hierdoor wel een klachten en de ander niet? Vaak speelt een onvolledige informatievoorziening uit het lijf naar de hypothalamus een belangrijke rol hierin. Als wij in stressvolle situaties belanden moet onze hypothalamus ons lichaam klaarmaken om hier adequaat op te kunnen reageren. Bijvoorbeeld bloeddruk en hartslag gaan omhoog, de zenuwen en zintuigen worden meer gevoelig gemaakt, zodat we sneller kunnen reageren op eventueel gevaar. Als deze stressprikkel weg is moet de hypothalamus er weer voor zorgen dat deze aanpassingen stoppen en dat het lichaam weer in de uitruststand komt, zodat we weer energie kunnen opladen voor de volgende keer dat we energie moeten verbranden in stress. Dus tijdens stresssituaties zorgt de hypothalamus ervoor dat we energie kunnen verbranden om op gevaar te reageren en in rust zorgt die ervoor dat we deze verbruikte energie weer kunnen aanvullen. Als de informatie, waarop de hypothalamus besluit om in de actie- of ruststand te gaan, niet volledig aankomt, kan dit zorgen voor een constant opgejaagd gevoel, we blijven dan energie verbranden, ook in rust, dit is vaak een belangrijke reden voor het ontwikkelen van burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting.

De hypothalamus is in onze hersenen dus de kern die bepaalt of wij in de stress-stand moeten gaan of dat we kunnen ontspannen en gaan opladen. De hypothalamus doet dat op basis van informatie die hij krijgt uit het lichaam. Deze informatieve zenuwroutes heten HPA-aansturingsassen. Als de HPA-aansturingsassen de informatie uit de romp niet goed niet kunnen doorgeven aan de hypothalamus, kan deze na een prikkel, zoals bv. een hard geluid, niet besluiten dat stress niet nodig is en tot rust komen. In het voorbeeld van het harde geluid is er bv. te denken aan het geluid van een brekende tak, als je dit hoort is dat stress en reageert de hypothalamus. Als je gekeken hebt en gezien hebt dat er niks aan de hand is moet de hypothalamus weer in de oplaadstand gaan. Maar als deze informatie de hypothalamus niet bereikt dan zal de hypothalamus het lichaam in de alarmstand houden. In deze toestand blijven wij dan dus energie verbranden en kunnen we minder goed energie opladen. Burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting liggen dan op de lange termijn op de loer.

De afgelopen jaren is bij het instituut voor geïntegreerde technieken voor de osteopathie de anatomie van de aansturing van het stress-systeem bestudeerd en zijn er technieken ontwikkeld om dit systeem te testen en te behandelen. Als dit gebeurd is dan kan begonnen worden met het opladen van energie en zorgt dit er ook voor dat er op rustmomenten energie opgeladen kan worden. Dit geeft het herstel van de burnout, burn out, opbranden, chronische stress en uitputting meestal een enorme impuls.

Als u vragen heeft hierover kunt u met Maarten Heemskerk bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

ADHD, nieuwe inzichten en behandeling met osteopathie

ADHD, nieuwe inzichten en behandeling met osteopathie. In de behandeling van ADHD staat vooral het beïnvloeden van het drukke gedrag en het verminderen daarvan voorop. Dat gebeurt de vooral medicamenteus, oa. met Ritalin, Concerta en Stratera. Binnen de Osteopathie is er vanuit het Instituut Geïntegreerde Technieken, onder leiding van Frank de Bakker, veel kennis verzameld. Deze kennis heeft ons vooral geholpen om te begrijpen waarom dit drukke gedrag plaatsvindt en zo te zoeken naar manieren om dit te veranderen. Dit heeft geleid tot verrassende nieuwe inzichten die in de osteopathische behandeling van kinderen met ADHD effectief lijken te zijn. Maarten Heemskerk, van osteopathie Haarlem, gebruikt deze nieuwste kennis bij de osteopathische behandeling van ADHD.

Allereerst is het zo dat kinderen met ADHD een kleinere schedel hebben (Neligan e.a., 1976; Nichols &Chen, 1981; Gillberg e.a., 1083; Taylor e.a., 1991). De schedel wordt gevormd door de groeibewegingen van het zenuwstelsel. Met andere woorden, de groei van de hersenen zorgt voor de groei van de schedel. Dit maakt duidelijk dat er bij kinderen met ADHD dus een achterstand is in de hersenontwikkeling. Niet onlogisch als je je realiseert dat allerlei stressoren tijdens de zwangerschap zoals alcohol- en drugsgebruik en roken en de aanwezigheid van veel stress de groei vertragen en daardoor de kans op ADHD bij het kind vergroten. Als we dit als uitgangspunt nemen is het interessant om te kijken naar de groeimechanismen van de hersenen. Hoe groeien onze hersenen?

De voorloper van het centrale zenuwstelsel is de neurale buis, de blauwe buis op het plaatje hiernaast. Het bovenste deel van deze buis wordt hersenen, het onderste deel vormt het ruggenmerg. Door bewegingen in het primitieve darmsysteem ontstaan bloedvaten die vanuit beneden naar boven groeien richting hart. Deze bloedvaten groeien trager dan de rest van het embryo en trekken daardoor het hart naar beneden. Het hart is met een bandje verbonden met de neurale buis, de daling van het hart zorgt dus voor een groei van de neurale buis. Dit gegeven blijft ons hele leven bestaan. Het gebruiken van het hart is dus goed voor de hersenontwikkeling. Dit maakt het drukke gedrag van de ADHD kinderen al iets logischer.

Voordat hersenen kunnen groeien moeten er eerst gliacellen gemaakt worden. Dit zijn cellen die door hun hoge vetgehalte onder andere de zenuwcellen kunnen isoleren. Er moet dus eerst een vetskelet gemaakt worden voordat de hersenen kunnen groeien. Als dit onvoldoende gebeurd ontstaan waarschijnlijk tics makkelijker. Extreem zien we dit bij het Gilles de la Tourette syndroom, Minderaa (1998) heeft aangetoond dat er bij 60 tot 70% van de kinderen met ADHD sprake is van aan Gilles de la Tourette gerelateerde symptomen. Veel behandelingen voor kinderen met ADHD boeken goede resultaten met het suppleren van vetzuren, aangezien dit een voorwaarde is voor de groei van de hersenen is dit logisch.

Dan is er nog de rol van CVO’s (circum ventriculaire organen), dit zijn zwellichamen in de hersenen die liggen op de overgangen van de hersenventrikels. Groei van de hersenen komt tot stand door rek op de wand van het ventrikel. In de ventrikels wordt hersenvloeistof geproduceerd die door de ventrikels (waaromheen de hersenen liggen) stroomt en die uiteindelijk door gaten in het ventrikelsysteem rondom de hersenen komt. De CVO’s kunnen door hun opzwellen de afvoer uit de ventrikel blokkeren, hierdoor ontstaat dus een grotere druk in de ventrikel dit is de prikkel die de hersenen nodig hebben om te groeien. Er zijn meerdere CVO’s die ieder door hun ligging een specifieke ventrikel kunnen doen zwellen. Nu hebben de hersenen maar een beperkt aanbod aan bloed, dit betekent dat wanneer er bloed nodig is voor het opzwellen van CvO’s er minder is voor de rest van de hersenen.

Unknown-10

Dit betekent dat, in het geval van opzwellen van CVO’s andere hersendelen minder bloed zullen kunnen krijgen en minder actief zullen zijn. Bij ADHD zijn dit de gyrus cinguli anterior (nodig voor het focussen), de de préfrontale schors (volgorde/oorzaak-gevolgrelaties) en de bovenste auditieve schors (integreren van dingen), dit maakt het logisch dat deze taken bij kinderen met ADHD dus minder goed ontwikkelt zijn. Overigens is het zo dat ook bij ‘normale’ kinderen in periodes van meer hersengroei deze taken dus minder zullen zijn en dat hun bewegingsdrang dan dus ook groter zal zijn. Dit is iets wat de meeste ouders wel zullen herkennen. Er zijn fases waarin hun kinderen alles vergeten en minder goed stil kunnen zitten!

Hoe wordt nu hersenvloeistof afgevoerd? Dat gebeurd naar alle waarschijnlijkheid via het lymfatisch systeem. Bij onderzoek in Leiden is gezien dat het merendeel van de vloeistof afgevoerd wordt via de zenuwen van de reukzenuw. Via de zenuwen wordt de vloeistof afgezogen door het lymfatisch systeem. Als het lymfesysteem dus krachtiger werkt wordt er meer hersenvloeistof afgevoerd en creëer je zo dus een vacuüm rondom de hersenen. Op deze manier wordt er dus aan de hersenen gezogen. Dit is een perfecte manier om groei te bevorderen. Nieuw onderzoek dat in 2015 is gedaan is een ondersteuning voor deze hypothese. Er blijken in de hersenen lymfevaten te bestaan, iets wat men tot 2015 niet wist. De beste manier om het lymfesysteem te activeren is door veel te bewegen, dus veel bewegen maakt via een sterkere lymfatische aftuiging van de hersenvloeistof de hersengroei krachtiger! Dus als je hersenen een achterstand in de groei hebben zoals bij ADHD’ers, is het functioneel om meer te bewegen!

Met al deze kennis wordt het een stuk logischer dat deze kinderen zich gedragen zoals ze doen. Er is uiteraard nog veel meer te vertellen hierover. Ik heb in het laatste decennium intensief deze ontwikkelingen gevolgd en veel op nascholing geweest om de behandeltechnieken die ontwikkeld zijn om ADHD te behandelen met deze nieuwe kennis me eigen te maken. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor uw kind met ADHD kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen?

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen? Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt kennis van de embryonale vorming in de behandeling om autisme en autistiform gedrag te beïnvloeden.

Wat is nu precies autisme en hoe ontstaat het? De afgelopen decennia is door Prof. dr. Stephen W. Porges veel onderzoek gedaan naar autisme. Zijn bevindingen hebben geleid tot “the polyvagal theory”. Deze theorie zegt dat de n.vagus, een zenuw van het niet-willekeurige zenuwstelsel, die belangrijk is bij processen die met opladen/herstellen/uitrusten te maken hebben, bestaat uit heel veel verschillende kernen. Porges ontdekte dat deze zenuw vezels in zich heeft uit meerdere, in verschillende evolutionaire periodes ontwikkelde, kernen. Er is dus niet één vagus maar er zijn er meer, hij maakt onderscheid in de oude en een nieuwe vagus. Hij is er achter gekomen dat bij autisten de “nieuwe” vaguskernen zwakker aangestuurd worden.

Wat betekent dit nu voor mensen met een zwakke “nieuwe” Vagus? Hun verteringssysteem zal minder krachtig zijn, ze hebben moeite met het verteren van veel verschillende dingen, ze lusten veel dingen niet en vinden ze snel stinken. Hoe meer structuur eten heeft hoe lastiger ze het vinden en in het algemeen doen ze ook heel lang over het eten, ze hebben de neiging vaak lang te kauwen. Ook proberen ze vaak hun verteringsysteem te activeren door het sabbelen op dingen, mouwen van truien kunnen een favoriet sabbelobject zijn. Deze nieuwe vaguskernen zijn evolutionair ontstaan in een periode dat we ons ontwikkelden van koudbloedige solitair levende wezens naar warmbloedige zoogdieren die in sociale verbanden leefden. Dit verklaart waarom als er een zwakke “nieuwe” vagus is, de in die periode tegelijk ontstane hersenzenuwkernen ook zwak zijn. Deze kernen zorgen oa. voor het maken van (oog)contact, regelen de intonatie van de stem, zorgen voor de gezichtsuitdrukking en voor het richten van het gezicht. Deze contactuele kernen zijn dan dus ook zwak ontwikkeld. Dit verklaart waarom het maken van contact zo lastig is

Hoe wordt nu normaliter deze “nieuwe”vagus aangestuurd en krachtig gemaakt? Prof. dr. Antonio Damasio heeft met zijn somatische stempel hypothese aangetoond dat prikkels uit de romp/buik verantwoordelijk zijn voor het ervaren van emoties. De “nieuwe” vagus wordt oa. door deze vezels krachtig gemaakt, 80 % van de vezels in de vagus is afferent, dat betekent dat via deze vezels informatie naar de hersenen gestuurd wordt. Als deze informatiestroom niet goed doorkomt wordt het voelen van emoties veel moeilijker, tegelijkertijd wordt de “nieuwe” vagus minder sterk en wordt het tonen van emoties via de herzenzenuwen die het gezicht aansturen moeilijker, en ook tegelijkertijd het verteren van voedsel. Nu is het niet moeilijk om te begrijpen dat deze kinderen het heel vervelend vinden om in onverwachte situaties terecht te komen, ze kunnen hun emoties minder goed voelen en vinden het dus heel moeilijk om in situaties terecht te komen waarin ze niet weten wat ze kunnen verwachten. Zoals ergens heengaan waar ze niemand kennen. In bekende situaties is dit een stuk makkelijker, maar als je met hun wat afgesproken hebt en door omstandigheden moet het opeens anders dan kunnen ze makkelijk “uit hun dak gaan”, ze raken dan in paniek bij het vooruitzicht in een niet te voorspellen situatie terecht te kunnen komen.

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen? Waardoor worden deze zenuwbanen nu geblokkeerd, collega-osteopaat Frank de Bakker heeft gemerkt dat grote druk op de schedel , zoals die bij de bevalling kan voorkomen, kan leiden tot compressie van de zenuwbanen die deze informatie naar de hersenen brengen, dit leidt tot een verminderde doorgave van prikkels en de verminderde aansturing van de “nieuwe” vagus is zo verklaard.

Autisme, autistiform gedrag, kan osteopathie helpen? De behandeling hiervan bestaat uit het krachtig maken van het verteringssysteem en het losmaken van de mechanische blokkades in de schedelbeenderen die verantwoordelijk zijn voor de blokkades op de inkomende informatie. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor u of uw kind kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Parkinson, helpt osteopathie bij deze ziekte?

Parkinson, helpt osteopathie bij deze ziekte? De oorzaak van de ziekte van Parkinson ligt in een verminderd functioneren van de substantia nigra. Dit is een hersenkern die dopamine maakt, wanneer deze kern minder actief wordt of te gronde gaat wordt er minder dopamine gemaakt. Dit veroorzaakt de klachten die bij de ziekte van Parkinson horen. De onwillekeurige trillende bewegingen en de stijfheid. Maarten Heemskerk, van osteopathie Haarlem, gebruikt kennis van de embryonale vorming bij de behandeling van de klachten die het gevolg zijn van de ziekte van Parkinson.

Parkinson, helpt osteopathie bij deze ziekte? Hoe bekijkt de embryonaal geïntegreerde osteopathie de ziekte van Parkinson en de klachten die deze ziekte genereert. In de traditionele Chinese geneeskunde wordt de oorzaak hiervoor gezocht in een chronisch letsel aan het been. De embryonaal geïntegreerde osteopathie neemt dit ook als uitgangspunt. Vanuit de benen wordt informatie over dit letsel in het been op 2 manieren naar de hersenen gestuurd. Via vitale en gnostische zenuwbanen, de vitale route informeert de hersenen over pijn, grove tast en temperatuur. Deze banen zijn evolutionair oud en hebben geen myelineschede en daardoor niet gevoelig voor druk en trek. De gnostische banen sturen informatie over trillingen, beweging en fijne tast naar de hersenen, deze routes zijn veel minder oud en deze zenuwbanen hebben wel een myelineschede. De myeline is een isolatielaagje, dat voornamelijk uit vet bestaat, om de zenuwbaan heen. Dit zorgt ervoor dat de prikkelgeleiding van deze gemyeliniseerde zenuwen zeer snel is. Maar deze zenuwen met myeline zijn wel heel kwetsbaar voor druk en trek, m.a.w. ze vallen bij spanningsverhoging in het verloop van de zenuw sneller uit en kunnen dan hun prikkel niet aan het doel afleveren.

De vitale route uit het been naar de hersenen (specifieker naar de thalamus/hypothalamus) heeft in zijn verloop een aftakking naar de substantia nigra, deze aftakking zorgt voor een vermindering van de activiteit van de substantia nigra. Een pijnprikkel in het been zorgt dus voor een vermindering van de dopamineafgifte in deze substantia nigra. Normaal wordt de sensor die informeert over de vitale prikkelbron weer geremd door de hypothalamus. De hypothalamus ontvangt informatie uit de vitale en gnostische banen over het letsel. Als deze twee banen hun prikkel naar de hypothalamus kunnen sturen zorgt die ervoor dat de vitale prikkelaanvoer naar de hersenen vermindert. Hierdoor wordt de rem op de substantia nigra-activiteit weer opgeheven.

Problemen ontstaan mogelijkerwijs wanneer de doorgifte van de ‘kwetsbare’ gnostische zenuwen geblokkeerd wordt, als de hypothalamus die informatie niet meer binnenkrijgt remt hij de vitale aanvoer niet en gaat de afremming van de substantia nigra door en is deze minder in staat om dopamine te maken. De gnostische route naar de hypothalamus is vooral kwetsbaar in zijn verloop/passage door de schedelbasis.

Parkinson, helpt osteopathie bij deze ziekte? De osteopathische behandeling zal dus plaatsvinden onder andere in de schedelbasis, om daar de doorgifte van de gnostische zenuwen beter te maken en ook aan de benen, er moet gezocht worden naar de regio in de benen die verantwoordelijk is voor de aanvoer van de vitale prikkelbron. Om op deze manier de gevolgen van de ziekte van Parkinson te proberen te beïnvloeden

Als u meer wilt weten over Parkinson, kan osteopathie helpen bij deze ziekte, kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been, hoe & wat?

Ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been, hoe & wat? Maarten Heemskerk, Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonaal geïntegreerde osteopathie om ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been te behandelen.

Als je pijn in je rug hebt en de pijn staalt uit naar bil, bovenbeen of soms zelfs verder het onderbeen in spreekt men vaak van ischias of ischialgie. Meestal valt meestal dan ook als mogelijke oorzaak de term hernia. images Als er een hernia is in de rug is er een beschadiging van de kraakbeenschijf (discus) die tussen twee wervels in zit waarbij de kern (nucleus) van de schijf door de beschadiging is gaan uitstulpen. Deze uitstulping (hernia) kan op een zenuw, die uit het ruggenmerg komt en het been in gaat, drukken en zo uitstralende pijn in dit been veroorzaken, dit heet ischias. Als dit gebeurt kan er door druk een beschadiging van de zenuw optreden. In zulke gevallen moet er natuurlijk snel geopereerd worden om de druk van de zenuw af te halen. Als de druk op de zenuw zo groot is zal er sprake zijn van een uitvallen van de functie van de zenuw, spieren zullen niet meer werken en vallen uit, reflexen van spieren zijn dan weg en ook zal er een deel van de huid van het been gevoelloos zijn. Daar kan je dan met een speld in prikken zonder dat je dit voelt. Vroeger werd bijna iedereen met rugpijn met uitstraling geopereerd. Tegenwoordig gebeurt niet meer, men heeft bij studies waarbij mensen gevolgd werden die deze klachten hadden geen verschil kunnen zien tussen groepen die geopereerd waren of die geen operatie hadden gehad.

Hoe kan de tussenwervelschijf nu zo makkelijk beschadigen met een hernia tot gevolg? Meestal is er een verstoorde beweeglijkheid van de wervelkolom die ervoor zorgt dat de tussenwervelschijf mechanisch verkeerd belast wordt en deze veel sneller kapot gaat. Als voorbeeld kan een deur met schanieren dienen, als de deur goed afgehangen is kan die miljoenen keren open en dicht gaan zonder dat de schanieren kapot gaan, wanneer de deur niet goed is afgehangen zorgt het openen en dichtdoen van de deur voor spanning op de schanieren die dan ook sneller kapot zullen gaan.

Om het goed bewegen van de wervelkolom goed te begrijpen kijken we als osteopaten oa. naar het ontstaan van de wervels en de tussenwervelschijven. De wervels ontstaan rondom de chorda. De chorda is de voorloper van de wervelkolom, doordat de grote buikslagader tegen de chorda aanligt worden door de klappen van de bloeddruk op de wand van de aorta delen van de chorda verbeend. Op een aantal plekken ontstaat geen bot maar blijft er kraakbeen achter, deze plekken verbenen niet, dit komt doordat er bloedvaten langs de chorda gaan groeien. Dit zorgt ervoor dat er op die plekken geen verbening plaatsvindt en een kraakbeenschijf, de discus, ontstaat.

Het ontstaan van de wervelkolom en van de discus is dus afhankelijk van de groei van bloedvaten. Deze groeien uit het hart, dus voor een goed functionerende discus is een krachtig werkend hart nodig. Nu snapt u ook waarom mensen met rugklachten meestal zeggen dat bewegen hun rugpijn goed doet, op dat moment laten ze het hart werken en stijgt de bloeddruk en daarmee verbetert ook de functie van de discus. Het hart ontwikkelt zich in ons lichaam door de vormende beweging van de darm, dit betekent voor ons dat als er delen van het darmsysteem niet goed bewegen het hart minder krachtig kan werken en dit is vaak één van de belangrijke factoren die ervoor zorgt dat een tussenwervelschijf kwetsbaar wordt. Dit is de manier waarop osteopathie het ontstaan van rugklachten bekijkt. Zoeken naar de oorzaken achter het ontstaan van klachten. Lees de ervaringen van Popko en Dennis, twee patiënten van mij met rugklachten.

Als u ischias, ischialgie, uitstralende pijn in een been heeft en wil weten of osteopathie u kan helpen, kunt u een bericht sturen of bellen (023 7200 920/ 06 141 80 360).

Hamstrings die te kort zijn en blijven ondanks rekken

Hamstrings die te kort zijn en blijven ondanks rekken. Voor veel mensen een herkenbaar probleem. Hoe komt dat en wat is er tegen te doen? Maarten Heemskerk, Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonaal geïntegreerde osteopathie om te korte hamstrings te behandelen.

Als de spieren van de hamstrings ondanks veel rekken niet langer worden is het blijkbaar belangrijk voor deze spiergroepen om aangespannen te zijn en te blijven. Één van de belangrijkste redenen voor de hamstrings om aangespannen te blijven is het ervoor zorgen dat de zenuwen van de ischias niet teveel uitgerekt worden. De vliezen rondom het ruggenmerg lopen mee met de uittredende zenuwen in het been, ook om de ischiaszenuw lopen deze vliezen. Als er spanning is op dit vliezensysteem zullen de hamstrings gaan aanspannen om rek hierop te voorkomen.

Oorzaken hiervoor kunnen oa. zijn doorgemaakte hernia’s, ontstekingen in dit vliezensysteem en ook fixaties in de bovenbuik. Ter hoogte van de bovenbuik treedt de art. van Adamkowicz de wervelkolom binnen om het ruggenmerg van bloed te voorzien. wanneer er spanning op de bovenbuik is, bv. door maagklachten, galproblemen of leverstuwing, geeft dit een trekkracht op de art. van Adamkowicz. Hierdoor kan de diameter van dit bloedvat minder groot worden en zal het ruggenmerg niet optimaal van bloed voorzien. Daardoor kunnen o.a. de vliezen rondom het ruggenmerg stijver worden en zullen de hamstrings aanspannen om de ischias te beschermen. Uitstraling in het been kan het gevolg zijr liggen. Hoe kijkt embryonaal geïntegreerde osteopathie hiernaar? Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonale kennis om hamstrings te kort, Hoe ontstaat dat? oorzakelijk te behandelen.

Als u structureel stijve en te korte hamstringspieren heeft en wil weten of osteopathie u kan helpen, kunt u een bericht sturen of bellen (023 7200 920/ 06 141 80 360).

Glutenintolerantie, wat is het en hoe behandelt Osteopathie?

Glutenintolerantie, wat is het en hoe behandelt Osteopathie? Wat kan osteopathie doen bij glutenintolerantie? Gluten is een eiwit dat in granen zoals gewone tarwe, durum, gerst, rogge en spelt zit. Wanneer in de darm het verteren van eiwit niet goed gaat kan er een overgevoeligheid ontstaan, die zich oa. uit in krampen en pijn in de buik.

Verteren in de darm is eigenlijk niks anders dan het zo klein maken dat het de darmwand door kan en zo in de bloedbaan opgenomen worden kan. De vertering (van oa. eiwit) is vooral afhankelijk van de alvleesklier, de pancreas. Deze maakt verteringsenzymen die er voor zorgen dat lange ketens koolhydraten, vetten en eiwitten in enkelvoudige suikers, – vetten (vetzuren) en -eiwitten (aminozuren) gesplitst worden. Deze enkelvoudige stoffen kunnen door de darmwand heen en komen zo in de bloedbaan zodat ons lijf ze kan gebruiken. Naast verteringsenzymen maakt de alvleesklier ook koolzuursap, een base om het zuur dat door de maag geproduceerd wordt te neutraliseren. Dit is heel belangrijk, de enzymen van de alvleesklier werken namelijk alleen bij een pH (zuurgraad) van ongeveer 7. Als de pancreas te weinig koolzuursap maakt blijft de maaginhoud te zuur en werken de verteringsenzymen niet en kan voedsel ook niet gesplitst worden.

De alvleesklier kan koolzuursap en enzymen maken door de aansturing van de n. vagus. Deze zenuw moet een vrij verloop hebben van zijn begin, in de schedel, tot aan de alvleesklier. De basisgrondstof voor het maken van verteringsenzymen zijn aminozuren (enkelvoudige eiwitten). M.a.w. als de vertering in de darm slecht is worden er te weinig eiwitten gesplitst en heeft de alvleesklier dus ook te weinig grondstof en maakt te weinig enzymen. Als de alvleesklier te weinig enzymen maakt zal hij ook minder koolzuursap maken. Hierdoor wordt het milieu in de darm te zuur en werken de enzymen minder goed. Hierdoor blijft de vertering slecht, dit is een vicieuze cirkel. Ook zorgt dit ervoor dat de darmslijmlaag minder dik wordt, het te zuur milieu etst de slijmlaag weg. Dit betekent dan weer dat de darmwand doorlaatbaar wordt voor grotere moleculen en zo kunnen dan ook grotere eiwitketens binnenkomen in de darmcellen.

Door een slechte vertering blijven er in de darm grotere eiwitketens aanwezig die door het dunnere slijmvlies in de darmcellen komen. Dit zorgt voor ontstekingsreacties in deze darmcellen. Dit kan leiden tot pijn en krampen in de buik. Voordeel van dit proces is wel dat er door de ontsteking in de darmcel eiwit in aminozuren gesplitst wordt. Dit kan dan gebruikt worden door de pancreas voor het maken van verteringsenzymen.

Wat we vaak zien is dat mensen het eten van eiwitten gaan beperken, ze eten bv. gfeen gluten meer. Op de korte termijn geeft dit verbetering. Immers de ontstekingen in de darmwand verminderen, maar het betekent ook dat hierdoor nog minder aminozuur opgenomen wordt en de alvleesklier zal nog minder goed gaan werken. Na verloop van tijd is het gevolg dat eiwit nog slechter verteerd kan worden en dat mensen meer intoleranties voor andere eiwitten gaan ontwikkelen.

Het is dus belangrijk om het eten van vooral makkelijk verteerbaar eiwit aan te bevelen. Daarnaast moet de n. vagus bij blokkade worden vrijgemaakt en zullen osteopathische technieken worden ingezet om de pancreas in zijn functie te helpen.

Glutenintolerantie, wat is het en hoe behandelt Osteopathie? Als u wilt weten of osteopathie kan helpen bij uw darmproblemen, intoleranties of andere darmproblemen kunt u u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Tics, tic, zenuwtrekking, onwillekeurige en ongeremde bewegingen

Tics, tic, zenuwtrekking, onwillekeurige en ongeremde bewegingen, voor kinderen maar ook volwassenen is dit een vervelend probleem. Hoe kijkt embryonaal geïntegreerde osteopathie hier naar? En belangrijker wat is er mogelijk om tegen te doen en hoe? Maarten Heemskerk, van Osteopathie Haarlem, gebruikt osteopathie om dit te behandelen.

Voor de groei van ons zenuwstelsel is de aanwezigheid van vet een essentiële voorwaarde. Bij onze geboorte zijn onze hersenen nog lang niet volgroeid. De hersencellen zijn aanwezig maar zijn nog niet uitgegroeid. Dat kan ook niet, zou dit wel zo zijn dan zou bij onze geboorte onze schedel zo groot zijn dat geen enkele moeder de bevalling overleeft. Bij de geboorte bestaat onze hersenmassa voornamelijk uit neuronen, zenuwcellen. Om vervolgens deze neuronen te laten uitgroeien hebben we een skelet van gliacellen nodig. Na onze geboorte begint de groei van deze gliacellen. Deze gliacellen vormen o.a. een vetlaag waar de zenuwcellen in kunnen groeien, dit zorgt ervoor dat de zenuw geïsoleerd is en de zenuwprikkels niet kunnen weglekken. Uiteindelijk is de verhouding gliacel:neuron 10:1. De gliacel bestaat voor 95 % uit vet, dit zorgt ervoor dat de neuronen in de hersenen geïsoleerd worden. Zo kunnen zenuwprikkels niet weglekken. Als dit isoleren niet goed genoeg gebeurt is de kans op weglekken van de impulsen groot en de kans op tics, tic, zenuwtrekking, onwillekeurige en ongeremde bewegingen groter.

Wanneer er in het lichaam te weinig vet is. Door bijvoorbeeld te weinig vet eten in de voeding of doordat de darm het vet niet kan verteren in vetzuren die door ons lichaam opgenomen kunnen worden. Dit zal kunnen leiden tot een verminderde aanmaak van gliacellen in de hersenen. Dit zorgt er dan voor dat snel ongewenste bewegingen kunnen ontstaan door het weglekken van zenuwpulsen door een slechte isolatie hiervan. Dit noemen wij tics, tic, zenuwtrekking, onwillekeurige en ongeremde bewegingen. Meestal is dit duidelijker tijdens spannende momenten, immers dan is de prikkeloverdrachtdrempel van het lichaam al lager zodat dit weglekken van impulsen nog meer gevolgen heeft.

Als er een tekort aan vet is, is de huid meestal droog, voelt korrelig aan (neurodermitis/constitutioneel exceem). De huid heeft namelijk ook vet nodig, als er een tekort is geeft het lichaam dan liever de huid minder vet dan bv. de hersenen en zo ontstaat er een tekort in de huid met bovenstaande gevolgen.

Aan de kant van vetinname is natuurlijk makkelijk wat te doen. Belangrijk om te weten is dat plantaardig vet, zoals bv in bona, becel of blue band niks met natuurlijk vet te maken heeft. Plantaardig vet bestaat namelijk niet in de natuur, er zijn alleen plantaardige oliën. We moeten natuurlijke vetten innemen waar ons lichaam iets mee kan, hierbij zal de osteopaat een informerende rol hebben. Het verbeteren van de vetvertering is zeker iets waar osteopathische behandeling bij kan helpen. Allereerst moet de bezenuwing van de darm in de vorm van de n. vagus gecontroleerd worden. Dan moeten functie van pancreas (alvleesklier) en duodenum (twaalfvingerige darm) worden getest en eventueel behandeld. Vooral de twaalfvingerige darm is belangrijk, dit is de plek waar gal, koolzuursap en verteringsenzymen door de spijsbrok gemengd worden, zodat optimale vertering (in stukken hakken van voedsel zodat het opgenomen kan worden) kan plaatsvinden. Bewegingsbeperkingen van dit deel van de darm leiden snel tot een minder goede vertering en dus eventuele tekorten.

Maarten Heemskerk werkt in de praktijk in Haarlem met embryonaal geïntegreerde osteopathie. Dit is een efficiënte manier om verteringsproblemen en hun gevolgen, zoals tics, tic, zenuwtrekking, onwillekeurige en ongeremde bewegingen te beïnvloeden. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor u kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht
sturen.

Eczeem, astma, hooikoorts en allergie, osteopathie kan helpen

Eczeem, astma, hooikoorts en allergie, osteopathie kan helpen. De meest voorkomende vorm van eczeem is atopisch of constitutioneel eczeem. Hiervan is bekend dat patiënten ook vaak last hebben van astma, hooikoorts en allergieën. Maarten Heemskerk, osteopaat van Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonale kennis om eczeem, astma en allergie, osteopathie kan helpen oorzakelijk te behandelen.

Hoe kijkt osteopathie naar eczeem, astma, hooikoorts en allergie? De slijmvliezen van de luchtwegen en de darmen en ook van de holtes in het aangezicht zijn van origine één stuk ongedeeld weefsel. Tijdens onze ontwikkeling in de baarmoeder wordt dit weefsel verdeeld in darmslijmvlies, bekleding van de luchtwegen en de binnenkant van de aangezichtsholtes. Van deze delen neemt het darmslijmvlies het grootste deel voor zijn rekening. Als er irritatie ontstaat van het darmslijmvlies worden ook de andere delen erg gevoelig voor ontstekingen vanwege hun gezamenlijke oorsprong. Dit kan een factor zijn bij het ontstaan van astma, hooikoorts en allergieën.

Het slijmvlies van de darm, en dan mn. van de dunne darm is erg gevoelig voor zuurgraadveranderingen. Als de inhoud van de dunnen darm te zuur is irriteert dit de slijmvliezen hiervan en kan het deze zelf wegbranden. Zodat er gaten in de slijmlaag komen. De normale pH (zuurgraad) in de dunne darm is ongeveer 7, dit betekent een bijna neutrale zuurgraad. In de maag is het milieu, zeker na eten heel erg zuur. Deze kan wel een pH van 2 bereiken. Tussen de maag en de dunne darm zit alleen het duodenum (twaalfvingerige darm).

Tijdens de passage van het voedsel door het duodenum moet de darminhoud dus minder zuur worden, dit doet het lijf door o.i.v. hormonen o.a. secretine koolzuursap te produceren in de alvleesklier, de alvleesklier produceert naast dit sap ook verteringsenzymen. Die spuit dat in het duodenum, dit koolzuursap is een base die zuur neutraliseert. Hierdoor wordt de zuurgraad ongeveer 7 en kan de vertering in de dunne darm optimaal zijn en wordt het slijmvlies niet aangetast. Ook voor de verteringsenzymen is deze pH van 7 belangrijk. Deze enzymen zijn onmisbaar om het voedsel, eiwitten, vetten en koolhydraten af te breken in enkelvoudige moleculen die door de darmwand kunnen en zo in de bloedbaan kunnen komen. Als de alvleesklier dus niet goed werkt wordt het slijmvlies van de dunne darm dus aangetast en is de vertering slecht. Vaak betekent dit dat oa eiwit slecht afgebroken wordt. Als er dan te grote eiwittstukken, die niet volledig zijn verteerd, de darmcel in kunnen omdat de slijmlaag aangetast is reageert de darmcel met een ontstekingsreactie in de cel om het te grote eiwit dat het lijf niet herkent aan te vallen. Dit gaat gepaard met veel pijn in de buik. Ook zorgt een ontstekingsproces voor veel afvalproductie. Deze afvalstoffen moeten door de lever en de nieren het lichaam uitgewerkt worden. Ook via de huid raakt het lichaam afvalstoffen kwijt. Wanneer er een vergroot aanbod is van afvalstoffen bv. door een slechte darmfunctie met meer ontstekingsactiviteit en de afvoerkanalen van lever en nier functioneren ook minder optimaal kan de huid het overschot aan afval te verwerken krijgen. Dit lijkt een belangrijke factor bij het ontstaan van eczeem te zijn.

Vanuit de osteopathie is het in deze gevallen heel belangrijk om de alvleesklier weer krachtig te laten functioneren oa. door te zorgen dat de bezenuwing van dit orgaan weer optimaal is en door voedingsadviezen. Ook is het optimaliseren van de lever- en nierdynamiek erg belangrijk, deze organen kunnen bij een betere verwerking van afvalstoffen de huid enorm ontlasten.

Eczeem, astma, hooikoorts en allergie. Met embryonaal geïntegreerde osteopathie is dit goed en efficiënt te behandelen. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor u of uw kind kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Kind dat gaat niet praten, hoe kan dat?

Kind dat gaat niet praten, hoe kan dat? Hoe komt het dat sommige kinderen niet tot praten komen? Meestal komt dit omdat deze kinderen zichzelf niet horen praten. Als bij alle onderzoeken dan blijkt dat het gehoor in orde is, wat is dan de oorzaak? Maarten Heemskerk, osteopaat van Osteopathie Haarlem, gebruikt embryonale kennis om dit probleem van een kind dat gaat niet praten, hoe kan dat oorzakelijk te behandelen.

De ontwikkeling van ons gehoor gaat samen met de ontwikkeling van het aangezicht. In het aangezicht zijn er drie botten, bovenkaak, onderkaak en tongbeen, die bij hun ontwikkeling een stukje bot verliezen. Deze drie afgebrokkelde botjes worden de drie gehoorbeentjes, hamer, aambeeld en stijgbeugel. De drie aangezichtsbotten blijven verbonden met kleine ligamentjes met de drie gehoorbeentjes. De botstukken van het aangezicht, vooral de boven- en onderkaak hebben holtes. Als wij gaan praten brengen we deze holtes in trilling, deze trillingen worden dan via de ligamenten overgebracht op de gehoorbeentjes. Op deze manier kunnen we onszelf dan horen. Dit verklaart ook waarom onze eigen stem zo anders klinkt wanneer we die wel via het oor horen, via bv. een opname.

Kind dat gaat niet praten, hoe kan dat? Het niet praten ontstaat dan wanneer deze holtes niet goed geopend worden. Dit openen gebeurt oa. door de ontwikkeling van het hart. Het is de dalende impuls van het hart die deze botstukken ‘opentrekt’. Als dit goed en krachtig gebeurt zal hierdoor ook het gezicht van vorm veranderen. Als dit niet krachtig genoeg gebeurt zullen de holtes ook niet goed gedraineerd worden en heel gevoelig worden voor ontstekingen en infecties. De dalende ontwikkeling van het hart wordt weer in gang gezet door de dynamiek die de darm genereert. Zo kunnen er op meerdere nivo’s redenen zijn voor het minder goed openen van de holtes in het aangezicht en het niet tot praten komen.

Kind dat gaat niet praten, hoe kan dat? Met embryonaal geïntegreerde osteopathie is dit goed en efficient te behandelen. Als u meer wilt weten hierover of als u wilt weten of behandeling zinvol zou zijn voor uw kind kunt u bellen (023 7200 920 / 06 141 80 360) of een bericht sturen.

Vorige 3 456 7 Volgende

Nieuws

Recente berichten

Tags